De eerste dagen met je pup of herplaatser

Wat leuk dat je een nieuw familielid hebt geadopteerd! Of misschien dat je je aan het oriënteren bent, super goed dat je informatie aan het verzamelen bent! Naar mijn mening wordt dit te weinig gedaan, want het is toch aardig belangrijk als je een dier in huis neemt die totaal afhankelijk is van jou, waar je ook nog eens niet mee kunt praten en hele andere denkwijze en werkjes heeft dan wij dat je weet waar je aan begint en hoe je dit moet begeleiden. Ook als je altijd honden thuis hebt gehad, maakt dit  je nog geen expert. We denken allemaal wel te weten hoe we met honden om moeten gaan. Dit gaat vaak goed tot er problemen komen en dit is nu juist wat je gemakkelijk voor kunt zijn. Er zijn ook honden waar mensen geen problemen mee hebben of laten we het zo zeggen dat de eigenaren geen problemen ervaren, maar de hond wel, wat helemaal niet fijn is. Dus nogmaals heel erg goed dat je ermee bezig bent om informatie te verzamelen wat te doen als jij een pup of herplaatser in huis gaat nemen.

De eerste dagen zijn voor een nieuw familielid erg spannend. Denk maar eens na. Wij halen een pup weg bij zijn familie, moeder, broertjes en zusjes en zijn vertrouwde omgeving. We nemen ze mee naar een nieuwe plaats en hij heeft geen andere bekenden meer om zich heen. Best een verdrietig gevoel kan dit geven. Helemaal als je er geen snars van begrijpt wat de mensen zeggen en bedoelen, want honden praten nu eenmaal geen Nederlands. En als de mensen dan ook nog eens boos worden, omdat je ze niet begrijpt of een keer in huis plast kun je je voorstellen dat het een onveilig gevoel kan geven aan je pup. Eigenlijk is het best een beetje zielig als je erover nadenkt, maar jij hebt gelukkig de beste intentie en wil graag zijn nieuwe moeder, vader, broertje of zusje worden. De ene pup kan hier makkelijker mee omgaan dan de ander, maar als je nu leest wat er eigenlijk gebeurd (als je hier nog niet over nagedacht had) kun je je voorstellen hoe jouw nieuwe pup zich voelt. Nu ben jij er om te zorgen dat hij goed kan gaan wennen in zijn nieuwe thuis en het helemaal geweldig gaat vinden. 

Wat belangrijk is, is dat je hem alles laat verkennen als hij hier behoefte aan heeft. Zorg dat hij dit rustig en op eigen tempo kan doen. Geen drukke kinderen of andere mensen die al staan te wachten op de stoep om het nieuwe lid te begroeten. Probeer zeker de eerste dag even alles te laten bezinken bij de pup. Zorg dat het leuk is voor hem. Als hij verkent heeft en al wat meer gewend is en een plasje heeft gedaan kun je even met hem spelen als hij dit wil en geef hem daarna wat lekkers. Heeft hij hier allemaal geen behoefte aan? Ga niks opdwingen, je pup heeft wat meer tijd nodig. Zorg voor een plek voor het eten & drinken en een fijne, rustige en warme slaapplaats. Het liefste is hij waarschijnlijk lekker bij je, want dit heeft hij zijn korte leventje alleen maar gekend, bij zijn broertjes en zusjes. Om dan ineens alleen te worden gelaten kan voor een pup ook echt wel onprettig zijn, dus bereid je voor op een klevertje. Maak er geen probleem van dit gaat hij allemaal leren. Voor nu is het vooral belangrijk dat hij zich veilig voelt bij je. Tot 12 weken raad ik het sowieso af om je pup alleen thuis te laten. Hij voelt zich nog niet veilig, is nog erg afhankelijk en moet gewoon goed in de gaten gehouden worden. Een kind laten we ook niet alleen. Als je pup een maand of 4 is, kun je het met hele kleine stapjes gaan opbouwen. Artikel opbouwen alleen zijn klik hier. Als je een bench wilt gaan gebruiken stop hem er niet in op hoop van zegen dat hij het oké gaat vinden en laat hem ook niet uitjanken als hij in de bench zit, want dit advies wordt nog vaak gegeven. ‘Anders leert hij dat hij eruit mag als hij jankt’. Nee hij leert dat het geen fijne plek is. En vooral een pup die nog klein is ( tot na de puberteit eigenlijk) heeft nu eenmaal moeite met geduld hebben, zonder jou zijn en verveelt zich sneller dan een hond die al van alles heeft geleerd en weet wat te verwachten. Een pup dus laten janken in de bench, want anders leert hij dat hij eruit mag als hij piept is echt niet oke. Het is jouw taak om dit eigenlijk voor te zijn, want er zit een leerervaring achter. Ik ga hier nu niet te diep op in, want dan dwalen we af van het oorspronkelijke doel waarom ik dit artikel schrijf.

Vooral de eerste paar nachten is het wel zo fijn als je de pup of bij jou laat slapen of jij beneden slaapt in de kamer waar hij ligt. Het is nu eenmaal echt wel spannend. Ik krijg volwassen honden hier over de vloer die ik al jaren en jaren ken, maar ook zij vinden het spannend om ineens ergens anders te slapen. Andere geluiden, andere regels, andere omgeving en dit kan bij sommige honden een onveilig gevoel oproepen, dus gaan we de eerste nacht op de bank, want mijn mannetje wil geen honden boven. Het is eerst een keuze die jezelf moet maken; Mag de hond bij ons op de slaapkamer slapen? Misschien vind je het wel fijn als hij in bed slaapt (pas op dat je niet bovenop hem rolt) of in een bench boven of misschien wel beneden.  Het is in ieder geval wel heel handig om een bench aan te leren. Het is voor zijn eigen veiligheid, het kan een geweldige fijne en veilige plek worden als hij bijvoorbeeld geen zin heeft om gestoord te worden of misschien zijn veilige plekje als hij ergens van schrikt, maar het is ook heel fijn voor het reizen of als hij later meegaat met een uitlaatservice of een keer bij de dierenarts of trimmer moet verblijven. Mocht het nu echt niet lukken zou je ook eventueel een puppy ren kunnen nemen voor als hij even zonder toezicht in de kamer verblijft. Wees niet bang dat als je bij hem beneden slaapt dat je nooit meer boven komt of je pup naar beneden, dit gaan jullie allemaal leren. Het belangrijkste wat ik wil meegeven is dat je je kunt inleven in wat er nu eigenlijk gebeurd als je een hond in huis neemt en dat zij weldegelijk gevoelens hierbij hebben. Begeleid met liefde en begrip en geef alles tijd. Maak er een feestje van, want het is hartstikke leuk in zijn nieuwe thuis met zijn nieuwe familie. Voor meer informatie of begeleiding over het in huis nemen van een pup of herplaatser kun je contact opnemen via het contactformulier. Samen zouden we een plan van aanpak kunnen maken en begeleid ik jullie in de belangrijkste tijd om een goede band op te bouwen en te houden. 

Liefs Nikita

Wat is er nu mooier dan met een schone lei te beginnen. Dat hebben we allemaal gedaan en gaande weg leer je wat wel en niet prettig is. Wat ga ik meer doen, wat moet ik doen en wat ga ik niet meer doen. Een pup is net als wij eigenlijk een baby en heeft nog een lege rugzak. Jij als eigenaar hebt als taak om ervoor te zorgen dat er in deze rugzak zo min mogelijk vervelende ervaringen komen. We kunnen natuurlijk niet voorkomen dat er helemaal geen vervelende ervaringen in komen, maar we hebben er wel degelijk invloed op.

Als je het vergelijkt met jouw dochtertje of zoon; jij wilt ook je kind behoeden voor fouten en dingen die slecht zijn. We zeggen heel vaak nee tegen onze kinderen, omdat als we dit niet doen zij nog niet kunnen nadenken als dat wij als volwassenen kunnen en de consequenties niet zien. Later gaan ze het stukje bij beetje wel zelf leren, maar in eerste instantie als ze nog zo kwetsbaar zijn gaan we ze ervoor behoeden. Dit moeten we ook doen bij onze pups. We gaan ze stukje bij beetje leren dat iets niet mag of dat iets gevaarlijk is en dus niet mag of iets wat wij gewoonweg niet willen, omdat het niet handig is als ze te pas en te onpas je eten van je bord stelen. We gaan ze ook leren wat juist wel goed is net als wij onze kinderen leren dat ze naar de wc moeten en hun tanden moeten poetsen en niet alleen maar ongezond moeten snoepen. Dat ze als ze hun kamer opruimen zij een centje verdienen of misschien wel een ijsje. We kunnen kinderen met pups vergelijken, omdat het, op wat puntjes na, eigenlijk hetzelfde werkt.

Wat is dan belangrijk in preventie probleemgedrag van een pup? Of wat bedoelen we eigenlijk met probleemgedrag? Wij als mensen vinden al snel gedragingen van een hond een probleem. Denk maar aan het kauwen op de tafelpoot, het achterna zitten van een fietser of je rennende dochter of blaffen in de tuin of bedelen, het niet afgeven van een bal etc., maar is dit echt probleemgedrag? Is het vervelend? Ja. Is het voor ons een probleem? Ja. Is het voor de hond een probleem? Nee. Het is voor de hond een reactie op een prikkel van binnenuit of buitenaf. Vaak hebben we deze “problemen” zelf nog gecreëerd ook. Dus ik noem het vanaf nu ongewenst gedrag. Het eerste wat je moet doen is je afvragen of het echt een probleem is voor je hond of ongewenst gedrag voor jezelf en in ieder geval kennis opdoen over honden en misschien wel specifiek het ras wat je graag zou willen. Want een jachthond is heel anders in behoeften en gedrag dan dat je een chihuahua in huis neemt. Informatie inwinnen is een must! Dan is het belangrijk dat je pup zo min mogelijk slechte ervaringen opdoet of ervaringen waarvan hij leert dat het voor hem iets oplevert, maar voor jou niet zo leuk is zoals; handen bijten, achter een rennend kind aangaan of een bal van een andere hond pikken. Daar ga ik in een ander artikel meer over vertellen hoe honden leren. We dwalen af zoals ik veel doe, omdat er zoveel te vertellen is!! Maar goed, ehhh ja preventie ongewenst gedrag voor je pup. Slechte ervaringen kunnen bij een groot van de pups/ honden ervoor zorgen dat er angst ontstaat voor of náár hetgeen waar de ervaring mee is. Een goed begeleide socialisatie is dan ook echt van belang. Wat verstaan we onder een goede socialisatie? Om dit artikel niet te lang te maken kun je dit lezen in het artikel over socialisatie. 

Het belangrijkste eigenlijk in de preventie, is dat je voorkomt dat je pup iets leert wat jij niet wilt dat hij leert en dat alle ervaringen die je pup opdoet goed zijn of in ieder geval goed wordt geanticipeerd en begeleid. Daarom is het vermijden van onbekende honden iets is waar je over na moet denken (zelf zou ik er heel voorzichtig in zijn en om er zeker van te zijn dat er niks kan gebeuren zou ik het vermijden en alleen met bekende honden die oke zijn in aanraking komen). Een pup is druk en heeft nog niet geleerd wat wel en niet mag en kan bij een andere hond gemakkelijk over een grens gaan en als deze hond dus vaak een ervaring heeft gehad met pups waar over zijn grenzen is gegaan dan zal deze hond dit vertellen en misschien wel gelijk als de pup in bereik is. Vaak is een pup helemaal niet eens leuk voor een andere hond die al wat ouder is. Een slechte ervaring is als snel gemaakt en heb jij een pup die daar gevoelig voor is dan is het goed mogelijk dat na een aantal of zelfs één slechte ervaring ( hieronder versta ik al een snauw) er al schade in de kijk op andere honden wordt gemaakt. Je hoort vaak zeggen; ‘dat moeten ze zelf uitzoeken’ of ‘het is wel goed als hij op zijn plek wordt gezet’. Zelf vind ik dit heel vervelend en doe ik zeker niet meer aan mee! Het ligt aan het karakter van de hond en misschien laat hij om een reden wel een bepaald soort gedrag zien, omdat hij al iets heeft geleerd. Ook moet je aan beide honden denken en niet alleen aan je eigen. Je kent de andere hond niet en misschien heeft jouw hond niets van een snauw maar de andere hond wel. Het is iets wat nog best wel leeft onder de hondeneigenaren. Alsof het iets geks is als je geen contact met een andere hond wil of vraagt of de ander zijn hond roept. Het is niet raar of zwak of wat voor iets je er ook aan wilt hangen als je je hond/ pup beschermt! 

Leer de taal spreken van je hond en voldoe in de behoeften van hem of haar. Een pup ontdekt nu eenmaal alles met zijn mond, dus als je niet wilt dat hij jouw mooie Gucci zonnebril sloopt leg hem dan weg. Wil je niet dat hij aan de tafelpoot gaat kauwen, zorg dat hij er niet bij kan (hekje of puppyren) en geef hem genoeg andere dingen waar hij op kan kauwen (er is zoveel keuze). Wil je dat hij niet aan de lijn gaat trekken voorkom dat hij ergens komt als hij aan de lijn trekt zodat hij niet leert dat trekken werkt. Als jij hem continu terecht wijst omdat hij van alles doet wat jij niet wilt zal hij daar ok van leren dat jij onvoorspelbaar bent en misschien wel eng, want waar we het al over hebben gehad jouw pup doet niks geks naar zijn eigen idee, dus waarom wordt mijn mama of papa dan boos?

Wordt je bewust van het feit dat alles wat jij doet, je pup doet of wat er gebeurd een consequentie kan hebben in het gedrag van je pup. Een hond is geen black box, maar een levend wezen met emotie en kan van alles leren; goed en fout. Voorkom het foute en bemoedig het goede en behandel altijd met liefde.

Liefs Nikita

Socialiseren is een van de belangrijkste processen in de fase van het pup zijn. Op de leeftijd van 3 tot 5 weken is jouw pup nog nergens bang voor, omdat de systemen die angst aansturen nog niet goed ontwikkeld zijn. In deze periode ligt er een belangrijke taak bij de fokker. Kennismaken met de alledaagse dingen zoals stofzuigen, geluiden, voorwerpen en andere ondergronden, vrouwen, mannen kinderen, hoeden etc. Het is een belangrijke fase, omdat ze eigenlijk nog niet angstig zijn. Dit verandert vanaf een week of vijf. Nu is het angstsysteem ontwikkeld en gaan zij dus ook wat terughoudender om met nieuwe dingen en situaties. De piek van deze fase ligt op acht weken als jij je pup krijgt en stabiliseert rond de twaalfde week. Het is niet raar dat sommige situaties wat lastiger zijn, omdat hij in de eerste angstfase zit en alles nieuw is voor hem. Maar des te belangrijker om niks te forceren en rustig aan te ontdekken als je pup er net is. Socialiseren is grofweg gezegd het in aanraking laten komen met verschillende relevante voorwerpen en situaties, maar wel op eigen tempo en niet teveel per dag. We bedoelen niet één keer, maar het is blijven herhalen van goede ervaringen met de situaties die belangrijk zijn, want het is niet zo dat als hij één keer iets gezien heeft hij voor de rest van zijn leven denkt ‘o dat zal wel goed zijn’. Maak een lijstje van dingen die jij belangrijk vindt zoals bijvoorbeeld de trein, de auto, gekleurde mensen, drukke markt, kinderen, paraplu, pet, zonnebril, diverse geluiden, ondergronden, dierenarts, paarden, schapen, geiten etc. Het gaat erom dat de situaties waar hij veel in aanraking mee kan komen doordat je graag wilt dat je hem bijvoorbeeld mee kan nemen naar de markt geoefend worden, goede ervaringen worden opgedaan. Dus het goed begeleiden hiervan is cruciaal. De kwaliteit van het in aanraking komen mét is belangijker dan zoveel mogelijk zo vaak mogelijk wat veel eigenaren denken wat socialiseren is. Ze lokken ze erheen of dwingen ze, maar dat is niet de bedoeling. 

Stel je voor dat jij een spin eng vindt ( ik heel erg, krijg al kippenvel – een borstel zoals ze dat bij honden hebben- als ik er een zie) en je partner pakt je hand en duwt hem zo naar de spin. Wat zou jij doen? Ik weet het wel, ik ga gillen en probeer uit alle macht mijn hand weg te trekken.. als hij dan nog niet luistert krijgt hij een hoek. 

We hebben geleerd dat jouw pup snel associaties maakt en als het negatief is heb je er niets aan en het lokken of dwingen heeft geen leerervaring (ik pak snel het koekje, maar ik vind het nog steeds eng) en dat is nu juist wat we wel willen. Dus definitie van socialiseren is met zoveel mogelijk situaties, voorwerpen en geluiden in aanraking laten komen met mate, op eigen tempo met herhalingen. Waar je op gaat socialiseren zal voor iedereen anders zijn. De een woont midden in de natuur en heeft te maken met vee en de ander woont in de stad. Je kunt je voorstellen dat hier andere dingen belangrijk zijn. Hoe vaak moet je socialiseren? Als een situatie zich voordoet kun je het oefenen, want we hebben natuurlijk niet altijd controle over wat er gaat gebeuren. Het opzetten van socialisatie bijvoorbeeld met vee, kinderen of een auto is verschillend bij elke pup aangezien iedereen een andere stress-emmer heeft, maar twee per dag een nieuwe situatie is genoeg. Als je bijvoorbeeld al tijdens een wandeling wat nieuws bent tegengekomen en dan ook nog eens een spannende situatie hebt kan dit al genoeg zijn per dag. Een rustdag tussendoor is ook zeker niet verkeerd. Socialiseren is iets wat eigenlijk gedurende het leven van je hond blijft voorkomen. De een is wat voorzichtiger dan de ander met nieuwe situaties en dat is echt niet erg. Het eerste half jaar kom je natuurlijk heel veel nieuwe dingen tegen, dus dan heb je er meer mee te maken. Als je dan een goede basis legt op het gebied van begeleiden heb je grote kans dat jouw hond er steeds makkelijker in wordt. Socialiseren op andere honden is een heel belangrijk onderwerp. Doe dit alleen met bekende honden waarvan je weet dat zij oké zijn. Hier heb ik al over verteld bij het onderwerp spel, maar even extra aandacht, want het gaat hier zo vaak mis en het is toch wel fijn als jouw pup andere honden oké blijft vinden. Uitval gedrag is vaak het gevolg van verkeerde socialisatie met andere honden en/ of geen leuk spel, dus let hier goed op dat het leuk is en blijft. Vanaf een week of zestien ( vier maanden) wordt jouw pup wat zelfstandiger. Hij zal wat meer gaan snuffelen, omdat de geurtjes een andere betekenis gaan krijgen. Net als voor onze pubers, krijgt de hele wereld een andere betekenis waardoor het gedrag ook zal veranderen. Vaak zeggen eigenaren rond deze leeftijd ‘hij luistert niet meer, hij heeft bananen in zijn oren’, maar dit komt puur doordat de wereld anders wordt voor jouw pup. Hij hoort je heus wel, maar er zijn op dat moment belangrijkere zaken zoals; een geurtje of een andere hond. Het is van belang goed te blijven trainen en een goede timing te hebben. Hier gaan we met de pubercursus dieper op in, maar misschien al handig en fijn om te weten dat het er niet ligt aan dat hij jou niet meer leuk vindt, maar aan de wereld die voor ze open gaat.

Helaas wordt dit vaak ook niet gedaan wat echt een gemiste kans is. Als je pup bij jullie komt met 8 weken zit hij net in de piekfase van juist wantrouwiger zijn in situaties en nadenkt over dingen die hij ziet en wat er allemaal gebeurt. Wees hier dus alert op en ga hier geduldig mee om. Rond de 12e week als jullie je pup gaan meenemen naar de puppycursus stabiliseert de angstperiode. Deze periode kan weer terugkomen rond de 4e tot de 6e maand in de pre-pubertijd. Daar krijgen jullie een andere keer les over. Een pup is voordat hij bij jullie komt van week 3 tot en met 5 eigenlijk nog nergens bang voor, omdat het zenuwstelsel nog niet helemaal ontwikkeld is. Een goede fokker maakt hier gebruik van en heeft in deze primaire socialisatiefase hopelijk al het een en ander aan socialiseren gedaan, maar daar kom ik later nog op terug. Zorg er dus voor dat je pup veel positieve ervaringen heeft en met veel bedoel ik niet dat je elke dag je pup in zoveel mogelijk situaties brengt. Nee, het gaat erom dat je pup een goede ervaring rijker is. Je zorgt dat alles waar jouw pup mee te maken krijgt in het leven met jou, geïntroduceerd is. Bijvoorbeeld als je altijd met de trein reist zorg je ervoor dat hij hieraan went en veel lekkers krijgt als je van een afstandje naar de trein kijkt op het perron. Je kunt elke keer een stapje dichterbij komen en uiteindelijk kan hij mee in de trein. Let goed op zijn lichaamstaal in het proces. Neem je hem graag mee overal naartoe, kun je hem met veel plekken en andere huishoudens kennis laten maken. Woon je op een plek waar veel koeien, schapen, paarden of kippen staan zorg je dat hij deze heeft gezien etc. Let hierbij ook goed op dat je niet teveel doet. Voldoende rust is ook erg belangrijk, zodat je pup de ervaringen kan verwerken. Een aantal (1 á 2) situaties op een dag is voldoende en een rustdag tussendoor kan geen kwaad, afhankelijk van de pup. Niet alle honden zijn hetzelfde, dus let goed op het stress-emmertje waar ik het zo nog over ga hebben. Ook is het belangrijk om te weten wat voor ras je in huis hebt. Als je een herder-achtige hebt zorg dat hij in aanraking komt met dingen die voorbij komen. Auto’s, fietsers, skateboarden, hardloper en dergelijke, zorg voor een positieve associatie en leer hem dat hij er niets mee hoeft. Voor ras specifieke eigenschappen en hoe hiermee om te gaan kun je één op één vragen stellen ( of misschien een vragenuurtje online organiseren ). Maar ik wil wel dat jullie je er bewust van zijn dat sommige rassen vatbaarder zijn voor bepaalde gedragingen en je jezelf af kunt vragen of jij zo een ras hebt.

Hoe doe je dit? Wat fijn is voor de pup is om de bench bijvoorbeeld in een puppy ren te zetten. In de bench leg je een geweldig heerlijk bed voor hem en houd het deurtje open. Als je hem wat lekkers wil geven leg je dit in de bench. Als je zijn eten gaat geven leg je dit in de bench. Op deze manier gaat hij een goede associatie maken met de bench, want daar ligt altijd wat lekkers in, leuk om daar te komen! Je kunt de puppy ren elke keer een stukje kleiner maken. Als het goed is zal hij vanzelf in de bench gaan liggen, want daar ligt hij fijn op een zachte ondergrond en hij krijgt er lekkers. Als je merkt dat hij er vaker in gaat liggen en zich prettig voelt kun je wat lekkers geven het deurtje dicht doen en gelijk weer open. Dit ga je langzaam opbouwen. Zorg er wel voor dat het op zijn tempo gaat en je zorgt dat je pup oké blijft als hij erin zit met het deurtje dicht. Wat is oké? Hij mag heus wel opkijken als je het deurtje dicht doet, maar als je ziet dat hij er snel uit wil of bang wordt dan ben je echt een stap te ver en moet je terug. Vaak raken puppy’s in paniek doordat ze dan niet meer bij jou kunnen komen of dat ze weten dat de eigenaar weggaat en alleen zijn eng vinden. Ook iets wat je rustig op moet gaan bouwen het alleen zijn. Tot twaalf weken is het sowieso niet aan te raden om je pup alleen te laten, want hij is gewoonweg nog niet zelfstandig genoeg. Als je niet thuis kunt zijn regel oppas. Een pup voelt zich nog niet veilig doordat hij zo afhankelijk is van jou als eigenaar en moet ook dit leren. Het is dus onverstandig om je pup al alleen te laten. Het kan zelfs zo zijn dat de pup straks helemaal niet meer alleen kan zijn, omdat hij zich angstig voelt. Je kunt hem beter eerst de veiligheid bieden die hij nodig heeft en dan gaan opbouwen. Dit doe je eerst door in huis een andere kamer in te gaan zonder je pup. Sluit nog geen deuren, maar maak gebruik van een puppy/ baby hek zodat je kunt kijken hoe de pup reageert. Gaat dit goed, sluit je een keer de deur en kom je gelijk weer terug. Dit ga je talloze keren herhalen tot je pup er verveeld van is. Dan kun je wat secondes de deur dicht laten en vanuit hier bouw je het op. Als dit allemaal goed gaat kun je dit ook met de buitendeur gaan proberen. Bouw het echt met secondes op, want je weet nooit wanneer de paniek ineens toeslaat. Het is ook handig om een camera te plaatsen in huis bij de deur of in de gang of woonkamer met zicht op de pup zodat je eventueel kan meekijken. Dus als je pup het goed aankan om vijf minuutjes alleen te zijn ga je niet ineens een avond uit eten met vrienden. Dat je pup even alleen kan zijn zonder enige teken van stress betekent niet dat hij dit altijd prettig vindt. Je wilt niet dat je hond in paniek raakt, want dit wordt alleen maar erger. Hij weet niet dat als je weggaat voor hoelang dit zal zijn, dus heb je kans dat hij het helemaal niet meer trekt als jij je jas al aan doet. Het is dus zo belangrijk om hier tijd aan te besteden. Als je pup geen problemen hiermee heeft zal het proces sneller gaan, maar zie je dat je pup het lastig vindt, regel dan echt oppas of opvang ook als je maar voor even weg moet. Als het wel goed gaat kun je jouw pup nadat je het goed hebt opgebouwd  maximaal drie á vier uur alleen laten. Honden zijn nu eenmaal sociale wezens net als wij, dus alleen zijn zullen de meeste honden nooit helemaal geweldig vinden. Het is ideaal om je pup met bench en puppy ren alleen te laten, omdat ze dan bewegingsvrijheid hebben en zich niet opgesloten voelen. Sommige honden zijn prima in de ren, maar in de bench niet. Als je gebruik maakt van een bench zorg dan dat deze groot genoeg is. Je pup én volwassen hond later, moet kunnen staan, languit op zijn zij kunnen liggen en kunnen draaien zonder enige moeite te hoeven doen. Ook heel belangrijk zorg ervoor dat er altijd toegang tot water is! Mocht je hulp willen bij het aanleren van de bench kun je contact opnemen via het contactformulier met als onderwerp benchtraining.

Hoe leren honden eigenlijk? Ze leren tot op zekere hoogte hetzelfde als wij, maar ze zijn niet zo bewust van processen als wij. Ze leren op twee manieren;

Beide manieren zijn associatie leren, omdat honden nu eenmaal geen Nederlands praten leren ze in onze wereld door associaties te maken. Ze leggen verbindingen tussen gebeurtenissen. Mensen zeggen vaak: ‘Mijn hond kan klok kijken, hij weet precies wanneer het etenstijd is’ of ‘Hij weet precies wanneer we thuis komen’. Je hond kan geen klok kijken, maar hij herkent de kleine of grote dingen die gebeuren voor je bijvoorbeeld thuiskomt of eten gaat geven. Bijvoorbeeld het geluid van je auto of dat de postbode langs liep, want dat doet hij elke werkdag en daarna kom je thuis. Of misschien neem je altijd een glaasje water en geef je hem daarna eten. Ze leggen verbanden tussen gebeurtenissen. Dit noemen we klassieke conditionering; Als het ene optreedt wordt het gevolgd door het andere. Dit is ontdekt per toeval door de wetenschapper Pavlov.

Hij deed een onderzoek naar spijsvertering bij honden en was geïnteresseerd in de speekselproductie die op gang komt als een hond eet. Tijdens dit onderzoek kwam hij erachter dat de honden al gingen kwijlen nadat de routine een aantal keer was herhaald. De honden leerden dus, dat er na bepaalde handelingen eten kwam. Hij is hier verder op gaan experimenteren en op deze manier kon hij de honden leren dat als de bel klonk dit de voorspeller was van dat er eten kwam. De honden gingen dus al kwijlen als de bel (eigenlijk metronoom) klonk. Ik denk dat we allemaal wel een voorbeeld kunnen noemen van een verband die je pup al heeft gelegd? Wie weet er een? Bijvoorbeeld als je jouw hond wat lekkers geeft na een wandeling en hij in de keuken bij het snackpotje gaat staan. Of als je zegt: ‘ga je mee’ en de hond naar de gang loopt etc. De ene prikkel voorspelt wat er komen gaat. Sommige prikkels roepen van nature al specifiek gedrag op bijvoorbeeld het zien van eten gevolgd door gekwijl en sommige prikkels zijn nog “neutraal”, dus hebben nog geen betekenis, waar wij een betekenis aan kunnen geven door ze te conditioneren. Het kwijlen bij het horen van de bel bij Pavlov’s onderzoek is iets reflexmatig en onvrijwillig. De hond kan niet besluiten om niet te kwijlen, hij heeft hier geen controle over. Zo ook als er bijvoorbeeld iemand met een keiharde toeter in je oor toetert. Je handen gaan reflexmatig over je oren om ze te bedekken. Met emoties werkt het precies hetzelfde. Als je iets ziet waar je verdrietig van wordt ga je huilen of als iemand iets onaardigs zegt word je boos. Hier hebben wij ook geen invloed op. Uit hersenscans bij honden is gebleken dat dit net zo werkt als bij ons. Vaak krijgen prikkels een betekenis, omdat een hond een gevoel erbij ervaart. Dit hebben de wetenschappers Jaak Panksep en Daniel Mills onderzocht en geconcludeerd dat honden boosheid/ frustratie, verdriet, eenzaamheid/paniek, nieuwsgierigheid, angst, lust, pijn, haat en verzorgende gevoelens kunnen hebben. Dus reageren ze ook op deze gevoelens net als wij wat zich uit in gedrag. Een voorbeeld dat iedereen wel herkent is het blaffen als de deurbel gaat. De meeste honden reageren hier als pup niet op (of hij moet er van schrikken misschien), want het horen van de deurbel heeft geen betekenis. Maar als het een aantal keer achter elkaar gebeurt en de hond vindt vreemde mensen eng is de kans heel erg groot dat de hond gaat blaffen elke keer als de bel gaat.  Wat heeft de hond geleerd? Elke keer als de bel gaat komt er een onbekend persoon binnen en dat vind ik niet leuk, dus als de bel gaat ga ik blaffen en grommen. De emotie angst zit hierachter en de reactie hierop is blaffen en grommen. De hond heeft hier geen grip op. De bel heeft een negatieve betekenis gekregen en is de voorspeller voor dingen die angst oproepen bij de hond. Het kan natuurlijk ook heel goed opwinding zijn, maar we hebben nu angst gekozen als voorbeeld.

Angst kan erfelijk zijn of van nature al in de hond zitten, maar ook in ons mensen. Het is belangrijk om te begrijpen hoe angst ontstaat en in stand wordt gehouden, daarvoor moet je weten hoe het leerproces werkt. Wij mensen hebben allerlei medicatie en therapieën ontwikkeld om angst te verminderen. Veel mensen zijn van nature al bang voor spinnen en slangen of het donker, maar sommige mensen ontwikkelen ook angsten voor een specifieke prikkel waar andere totaal niet bang voor zijn. Er is in 1920 onderzoek (Watson en Rayner) gedaan naar het aanleren van angst door middel van associatie leren bij Albert.  Een negen maanden oude jongen waarbij ze honden, konijnen en witte ratten zetten. Albert was totaal niet bang. Hij was wel bang voor het geluid van een hamer op een stalen balk. Elke keer als ze de witte rat bij hem zette ramde ze de hamer op de stalen balk waardoor Albert overstuur raakte. Na zes herhalingen raakte Albert al overstuur bij alleen het zien van de witte rat. Deze heren hebben de onderzoeken voortgezet, dan vooral bij dieren en de conclusie luidt dat het leerproces hetzelfde werkt bij mensen als bij dieren. Het is aangeleerde angst.

Dit allemaal is belangrijk om te weten om goed met de angst van jouw pup/hond om te gaan. Het gaat hier dus om het leren van verbanden leggen; het één voorspelt het ander. De emotionele reactie die de hond krijgt is net als kwijlen onvrijwillig en reflexmatig. De hond heeft hier geen controle over! 

Het heeft dus niets te maken met bekrachtigen en corrigeren of belonen en straffen (latere uitleg). Het eten na het luiden van de bel is geen beloning, maar de bel bevestigt alleen dat het eten eraan komt. Niets meer en niets minder. Er zijn hier misverstanden over ontstaan in het verleden die ons nog steeds achtervolgen. Zoals; als je hond bang is je hem moet negeren, want anders beloon je hem voor zijn angst, bevestig je dat het daadwerkelijk eng is en dan wordt hij nog banger. Nu we weten dat angst een onvrijwillige en reflexmatige reactie is, waar hij A. geen controle over heeft en B. je een emotie niet kunt belonen of corrigeren. Denk er maar eens over na. Ik heb gigantisch hoogtevrees. Nu is het weleens voorgekomen dat ik met de kinderen toch moedig wilde zijn en een hoge trap beklom om zo een glijbaan te nemen. Halverwege werd ik zo angstig dat ik bevroor en niet verder durfde en zelfs moest huilen op een punt. Stel je voor dat mijn man gewoon was doorgelopen zonder iets te zeggen dan had ik daar nu nog gestaan.. hihi grapje tussendoor, maar dan had ik mij niet minder angstig gevoeld, maar alleen nog rotter, alleen, onbegrepen en misschien ook nog wel een aansteller. Gelukkig heb ik niet zo een man en heeft hij een arm om me heen geslagen en mij naar beneden gebracht. En raad eens hoe ik mij voelde, begrepen en geliefd. Ik zeg je eerlijk dat ik het zo nu en dan weer probeer en dat alleen, omdat ik weet dat als het niet oké is mijn man mij steunt en met mij terug gaat. Als hij dit niet had gedaan had ik het niet eens geprobeerd. Een ander voorbeeld wat ik mooi vind is van Monique Bladder. Stel je voor je hebt 2 kinderen van 6 en 8 en ze zijn heel erg bang voor onweer. Als het dan donker is en het gaat onweren komen ze naar je toe. Je kunt meerdere dingen doen. A. Je legt ze weer terug in bed en zegt; ‘stel je niet zo aan’ of B. ze mogen bij jou in bed, maar moeten wel stil zijn en gaan slapen. C. Je gaat naar beneden met zijn allen en maakt warme chocomel en doet een spelletje. Ik weet wel welke ik kies. C natuurlijk! Je maakt er een leuk moment van en na dit een aantal keer te hebben herhaald komen de kinderen al naar je toe als de onweer nog ver weg is. En nu niet angstig, maar opgewonden en blij, want we krijgen weer warme chocomel en doen een spelletje! Bij optie A. is de kans groot dat ze banger worden voor onweer, omdat de angst totaal wordt genegeerd en zelfs een ‘stel je niet aan’ aan te pas komt. Zonder begrip of geruststelling zul je je nog rotter voelen. De weet dat je toch streng weer naar je kamer wordt gestuurd zal resulteren in het niet meer durven gaan naar je moeder als het onweert, dus wacht je angstig onder je dekbed tot de onweer voorbij is. En bij optie B. zal de angst waarschijnlijk niet groeien, maar of je je echt fijn voelt is een tweede. Je kunt je voorstellen dat het heel goed mogelijk is dat hoe honden leren met een achterliggend negatieve emotie het probleem snel groter kan worden aangezien het associëren zich gemakkelijk uitbreidt. Stel je voor dat jouw hond bang is voor onweer. Als het dan een paar keer flink geonweerd heeft waarbij ook regen is gevallen en er uiteraard een donkere lucht was kun je je voorstellen dat jouw hond al wat op zijn hoede is met het donker of harde regen. Als het dan nog een aantal keer gebeurt zal  hij al snel het verband leggen tussen regen en onweer en misschien wel het donker en dan niet meer naar buiten willen. Dus als we kijken naar hoe honden leren moeten we daar voorzichtig mee omgaan. Als je hem kunt afleiden met een leuk spelletje of elke keer als het onweert een overheerlijke gevulde Kong geeft is het mogelijk dat hij onweer gaat associëren met leuke dingen net als het “warme chocomel verhaal”. Wil hij dit niet? Geef hem in zo een situatie wat hij nodig heeft. Wil hij onder de tafel liggen, laat hem daar dan lekker liggen. Wil hij graag dichtbij jou zijn laat dit dan toe. Het is belangrijk niets te forceren. Het kan ook goed zijn dat hij bang wordt voor geluiden die erop lijken zoals een knalpijp of vuurwerk. Wees je hier in ieder geval van bewust. Ook kan het aangeleerde angst zijn zoals naar de dierenarts gaan. Het eerste bezoek zal je pup er blanco ingaan en is alles leuk, maar als de dierenarts een keer een onderzoek moet doen wat onprettig is kan het goed zijn dat hij de volgende keer niet meer naar binnen wil. Dit zijn dus manieren waarop de hond associaties kan verbreden naar andere situaties. 

Dan vragen jullie je nu zeker af hoe je het dan leert om ergens waar je hond bang voor is weer mee om te kunnen gaan? Laten we little Albert als voorbeeld nemen. Wat zou er gebeuren als zijn moeder hem in een kamer zet vol met witte ratten? Zal hij dan minder bang worden voor de ratten? Dit is namelijk een techniek die er nog vaak wordt gebruikt, want hij moet er toch weer mee om leren gaan. Deze techniek heet ‘flooding’ en het woord zegt het al; de hond wordt overspoeld met hetgeen wat hij eng vindt. De gedachten hierachter is dat hij dan ziet dat het niet eng is, maar dit werkt  in bijna alle gevallen averechts is uit onderzoek gebleken. Het gedrag nam wel af, maar de angst die de hond ervaarde niet gemeten aan de hartslag( Gray, 1971). Dit waren onderzoeken in laboratoria, dus een gecontroleerde omgeving. In het echte leven hebben wij geen controle over situaties die overkomen en kunnen wij hier niet zeker over zijn. Het kan dus zijn dat je het gedrag wat je hond vertoont ziet afnemen, maar zijn angst blijft of zelfs groter wordt. Als ik in een kamer met spinnen wordt gezet zal ik zeker niet bewegen als ik niet kan vluchten, maar dit betekent niet dat ik niet meer bang ben. Het is gewoon te eng waardoor ik bevries. Om jouw pup te leren omgaan met iets wat hij eng vindt is het de beste manier om dit op zijn eigen tempo te laten ontdekken en niet te dwingen of te forceren. Je kunt een lekkere snack toevoegen aan het proces zonder te lokken, maar juist misschien wel de andere richting in te gooien. Wil hij er op dat moment niks mee laat het dan voor wat het is en probeer het een dag later weer. Je vraagt je kind van 4 ook niet om spaghetti te maken dit moeten ze allemaal leren.

De tweede manier waarop jouw pup leert is ook een manier van associatie leren/ verbindingen leggen, maar nu leert de hond dat zijn eigen gedrag gevolgen heeft (operante conditionering). Dit wil zeggen dat als hij de bal voor je voeten gooit, jij de bal gooit. Of dat als hij voor de achterdeur gaat zitten jij de deur voor hem opent. Het gedrag zal toenemen. Deze manier van leren gebruiken we om de pup zit, af sta etc. te leren. We doen het eerst voor en als hij het goed doet worden we heel blij zeggen we ´goedzo´ en krijgt hij een koekje. Hij begrijpt op een gegeven moment wat hij moet doen om een koekje te krijgen en zal dit dan ook vaker gaan herhalen en als het goed is komen jullie hiervoor; je pup iets leren op een prettige manier voor beide. Dit kan op 4 manieren. We zorgen ervoor dat we gedrag vaker gaan zien door wat plezierigs toe te voegen zoals een koekje. We gaan gedrag vaker zien door wat onplezierigs weg te halen; hond blaft naar voorbijkomende hardloper of postbode, hardloper (onplezierigs) verdwijnt. We gaan gedrag af laten nemen door wat toe te voegen; een hond steelt eten van het aanrecht en de eigenaar wordt heel boos en geeft hem een tik tegen zijn neus.  Of we gaan gedrag af laten nemen door wat weg te halen; hond springt op om aandacht te krijgen, jij negeert hem zijn gedrag neemt af. 

Bij de laatste twee voorbeelden zie je dat dat het voor de hond niet leuk is. De eerste is het fijnste en ook gelijk bewezen (onderzoek in 2004 door Hiby) het effectiefste om een hond te trainen of zijn lessen in onze wereld mee te geven wat we bedoelen. Wij als moderne hondenschool werken zoveel mogelijk met deze methode. Het is ook bewezen dat er een betere band ontstaat tussen hond en begeleider (Rooney 2011) en de hond gehoorzamer is en minder probleemgedrag voor komt (Blackwell 2008). Als ik even een voorbeeld uit eigen ervaring neem mijn bonuskinderen mopperde al als ze hun eigen bordje naar de keuken moesten brengen tot we iets invoerde om hier vanaf te komen en ze wat meer te laten doen. Op zaterdag wilden we graag dat ze beneden stof zogen en hun kamer netjes maakten als beloning voor het helpen krijgen ze dan Ben & Jerry’s als toetje of een stuk chocolade. Nu vragen ze in de ochtend al wanneer ze kunnen beginnen met helpen om dan te kiezen wat ze later mogen. Het werkt gewoon. We willen allemaal dat het iets oplevert als we iets moeten doen. 

Doe je iets, maar het gedrag neemt niet toe of af, dan ben je eigenlijk gewoon wat lekkers aan het geven, maar dat maakt helemaal niet uit. Dit is noemen we in de hondenwereld belonen. Neemt het gedrag toe noemen we het bekrachtigen. Een correctie geven betekent dat het gedrag afneemt (doen we liever niet) en als we iets onprettigs toevoegen of wegnemen zoal een ruk aan de slipketting of aandacht en er gebeurt verder niets met het gedrag wat je niet meer wilt zien is het gewoon straffen. De hond heeft ongemak/pijn mentaal en/of fysiek wat helemaal nergens voor nodig is, want dit kunnen we ook op een andere manier oplossen/ trainen. Nu raad ik sowieso niet aan om iets onprettigs toe te voegen, maar het is om je een idee te geven waar je mee bezig bent. Het belangrijkste van dit verhaal is, dat je weet wat jouw acties zijn naar je hond toe en de gevolgen hiervan en wat de acties van je hond zijn en wat de gevolgen voor zijn gevoel zijn waardoor je meer begrijpt hoe het werkt met honden en hun gedrag. Nu weet je ook wat positieve training is. Het aanleren van gedrag zonder correcties, pijn, schrik, intimidatie of dwang. Je moet je dus afvragen als je hond iets doet wat je niet fijn vindt, wat wil je wel dat hij doet en hoe ga je daarmee aan de slag? 

 Het is ook goed om te weten dat de context ook vaak een rol speelt in het associatie-leren en emoties. Hoe vaak komt het niet voor dat je binnen heel hard aan het oefenen bent met de “zit” en je buiten loopt en zegt dat hij moet gaan zitten en hij het niet snapt? Of dat de vrouw een uitvallende hond aan de lijn heeft en bij de man er niets aan de hand is. Dat je hond buiten niet blaft naar onbekende mensen, maar als er mensen in huis komen wel. Of dat je hond in de straat wel uitvalt maar op vakantie niet. Dit heeft ook alles te maken met wat de hond geleerd heeft in dié context. De vrouw laat de hond het meeste uit en dan ook nog eens op de drukste tijden waardoor er vaker een nare ervaring is geweest. De man laat alleen de hond ‘s morgens vroeg en ‘s avonds laat uit als er nog niemand op straat is. De hond heeft geleerd dat als hij met de vrouw uitgaat er nare dingen gebeuren, zoals het tegenkomen van uitvallende honden. Zelfde reden met uitvallen in de straat, maar niet op vakantie. Nieuwe omgeving en nog geen leerervaringen. Naar onbekende op straat niet blaffen en naar visite wel. Kan angst zijn, maar ook de leerervaring; ‘als er visite komt wordt er bozig tegen mij gedaan, omdat ik druk begroet word ik boos naar mijn mand gestuurd. Ik vind visite niet leuk.’ Het hoeft niet perse angst te zijn het kan ook opwinding zijn, maar vaak is het een van de bovenstaande situaties. Veel situaties zijn voor honden wat spannend wat de eigenaar niet doorheeft.

Hebben jullie al weleens gezien bij jullie pup dat hij iets spannend vindt en er wel heen wil maar ook weer niet of hij echt bang voor iets is zoals een winkelkar die ineens ergens staat? En wat doen jullie dan? Heel veel mensen gaan dan met een brokje de hond lokken naar hetgeen hij spannend vind. Dit wil niet zeggen dat als hij ernaar toe is geweest en weer hard wegloopt dat hij het dan niet meer eng vind. Sterker nog hij heeft waarschijnlijk niets geleerd. Voorbeeldje; als iemand mij met een stukje aardbeientaart lokt naar een spin zal ik hem heel snel pakken en ergens anders opeten. Ook ben ik daarna niet minder bang. Het gaat erom dat je je pup dwingt om ergens naartoe te gaan waar hij eigenlijk nog niet aan toe is. En net als de techniek ‘flooding’ is dit iets wat nog veel wordt gedaan door eigenaren om zo de hond over hun angst heen te helpen. Tenminste dat denken ze, maar net als wat ik al eerder uit heb gelegd het haalt niets uit om ze in een situatie te dwingen. Als je zelf je hond de keuze geeft zal hij er later alleen maar baat bij hebben en misschien wat sneller op onderzoek uitgaan, omdat hij goede ervaringen heeft met het ontdekken van nieuwe spannende voorwerpen of situaties.  Ze hebben zelf de controle en wat is er belangrijker in een spannende situatie dan zelf de controle te hebben!

Leestip: Honden sneller laten leren, Pamela J. Reid

In de hondenwereld wordt er nog vaak gesproken over dominante honden, maar wat bedoelen hondenbaasjes er eigenlijk mee en wat is het eigenlijk? 

Ik denk dat het allereerst het belangrijkste is om ernaar te kijken wat veel eigenaren bedoelen met een dominante hond. Vaak denken hondeneigenaren die het hierover hebben dat hun hond graag de baas over de eigenaar is of wordt. Dat hij de hele dag bezig is met het zoeken naar ingangen om de baas te spelen bijvoorbeeld door als eerste de deur uit te gaan, trekken aan de riem of met een speeltje aan komen zetten, op de bank liggen of een kop op de schoot van de eigenaar leggen, blaffen naar visite, grommen etc. Ik kan jullie gelukkig vertellen dat dit allemaal niet waar is en zal jullie vertellen hoe de dominantie theorie eigenlijk ontstaan is.

In de jaren ‘90  is er door ethologen (David Mech) onderzoek gedaan naar een roedel wolven, hoe zij leven en met elkaar omgaan. Volgens dit onderzoek zouden de wolven continu bezig zijn om de leider van de groep te worden door het inzetten van agressie. Hierdoor hebben veel hondentrainers en professionals deze theorie overgenomen en zijn dit gaan toepassen op honden. ‘ Honden zijn immers hetzelfde als wolven, want zij delen bijna hetzelfde DNA.’ Gelukkig zijn de onderzoekers verder gaan kijken en tot de conclusie gekomen dat dit niet klopt. Helaas was toen wel het kwaad al geschiet en de dominantietheorie had de hele wereld al bereikt. 

 Het is gebaseerd op een onderzoek waarbij veel of eigenlijk niets natuurlijk is gegaan zoals het normaal wel zou gaan in de natuur. In het onderzoek van de wolven zijn er willekeurige wolven genomen die geen enkel verband met elkaar hadden. Zij vormden eigenlijk noodgedwongen een roedel in een veel te klein gebied met veel te weinig voedsel. Het is niet raar dat er veel agressie getoond werd, aangezien er eigenlijk geen familieverband en dus liefde was en de kans op overleven bedreigd werd. Ik zal een voorbeeld geven over hoe dit bij ons zou zijn. Als jij in een huis wordt opgesloten met 6 onbekende mensen waar je niet veel mee hebt. Elke dag wordt er 1 broodje door de brievenbus gegooid die jullie met zijn allen moeten delen. Wat zou jij doen? Ik weet zeker dat ik het een dag of misschien 2 dagen wel wil delen, maar dan ga ik toch echt onder de brievenbus bivakkeren en wie het broodje af wil pakken zal ik waarschijnlijk niet zo aardig tegen doen. Het zou heel anders zijn als dat je er met je eigen kinderen en ouders zit in dezelfde situatie. Dit is dus precies hetzelfde als wat er met het onderzoek is gebeurd waarbij de “dominantie theorie” het leven in is gebracht. Gebaseerd op een kunstmatig bij elkaar gebrachte “familie”.  Wolven en honden mogen dan wel bijna hetzelfde DNA hebben, maar zij leven totaal anders dan dat wij met de honden leven. Honden zijn gedomesticeerd (de genetische verandering die honden hebben ondergaan door de jaren heen onder invloed van de mensen) en wolven niet. Het is precies zoals wij met de chimpansees. Ons DNA lijkt ook heel erg veel op elkaar, maar toch zijn we totaal verschillend.

Mocht je het interessant vinden om meer over de hond te weten te komen en hoe deze oorspronkelijk wel aan elkaar gerelateerd zijn, maar de voorouders niet meer bestaan raad ik het boek ‘Dit is de hond’ van John Bradshaw aan. 

Het woord dominantie heeft een hele andere definitie volgens biologen en ethologen deze dag, die ook niet altijd hetzelfde bedoelen met het woord. Wel gaat het altijd om interacties tussen individuen binnen een groep met vaak een resource (een belangrijk iets bijvoorbeeld eten of een vrouwtje) als onderwerp. Of begroetingsgedrag. Wat de meeste definities wel overeenkomstig hebben, is dat dominantie niet met name wordt afgedwongen door agressie. Meestal wordt een status binnen een groep verkregen op een andere manier zoals de ouders en/of sterkste van de groep, maar zeker niet door het af te dwingen en er komt ook zeker respect bij kijken. De gezamenlijke conclusie van ethologen is dat dominantie binnen dierenwereld bestaat, maar dat het niet iets is waar ze bewust mee bezig zijn.

Waar zijn honden dan wel mee bezig? Wat vroeger nog werd betwist weten we door onderzoeken nu dat honden levende wezens zijn met een eigen gevoel en gedrag wat heel veel op de mens lijkt.

 Honden kunnen heel goed dingen belangrijk vinden en graag willen hebben, ergens van schrikken of bang van worden. Ze kunnen zich heel blij, maar zeker ook heel eenzaam voelen of boos zijn. Ze kunnen agressie tonen wat eigenlijk voor de hond een normale gedraging is, want ze doen het met een rede; ‘dit vind ik niet leuk ga weg’ of ‘dit is van mij’. Je moet bij mij ook echt niet proberen om aan mijn aardbeiengebak met slagroom te zitten, dan krijg je ook een uitbrander hihihi. Of het rijden op een ander of op jou wordt nog vaak bestempeld als “dominant gedrag”, maar het is eigenlijk gewoon een hond die je iets vertelt. Is het voor ons gewenst? Nee. Moet je er wat mee? Ja. Beter luisteren naar wat je hond jou vertelt en hierop inspelen. Rijgedrag heeft vaak te maken met het verwerken van stress. En bijvoorbeeld als je pup iets heeft wat hij echt niet mag hebben dan ruil je dit ipv het zo uit zijn mond te trekken, boos of zelfs in paniek te raken. Hierdoor denkt hij, als je het een paar keer hebt gedaan, ‘ik ga het even vertellen dat ik dit niet leuk vindt’ en kan hij gaan grommen. Het heeft niets met dominant gedrag te maken er zit een emotie achter en daar moeten we wat mee als hondeneigenaar. Dominantie is een interactie tussen twee individuen en géén karaktereigenschap wat eigenlijk veel mensen ermee bedoelen. Het is essentieel dat je de lichaamstaal van de hond weet te herkennen. Wanneer je hond bang is of liever iets niet wil of juist wel. Wanneer hij alert is of iets heel belangrijk vindt en hiervoor een vechtpartijtje niet uit de weggaat. Dus als we even kort samenvatten; we kunnen gewoon lekker met onze hond knuffelen, hoeven hem niet op zijn rug te leggen, hoeven hen niet te intimideren of pijn te doen als ze grommen en als hij als eerste de deur uitgaat en je vindt dit niet prettig dan leren we het hem gewoon dat hij zit voor hij naar buiten mag. 

Training zorgt ervoor dat jij je hond beter gaat begrijpen en je hond jou. Vooral voor je hond is het fijn als hij snapt wat jiji bedoeld. Als je hebt gelezen hoe honden leren weet je dat ze geen Nederlands praten en ze leren door associaties te maken. Ze kunnen niet net als wij communiceren en moeten maar inschatten wat wij bedoelen. Dat kan nogal lastig zijn. Als je van jongs af aan al traint met je hond (ook honden leren sneller in hun jonge jaren) en actief communiceert met je hond via het aanleren van handgebaren of woorden is het leven een stuk voorsplelbaarder voor je hond en zeg nu zelf.. het is best fijn om te weten wat er gaat komen en al helemaal als je niet dezelfde taal spreekt. Zelf vergelijk ik het altijd met dat ik wordt ontvoerd door mensen die mijn taal niet spreken en een andere mentaliteit hebben zoals chinezen. Ik praat niet dezelfde taal, ze hebben geen slechte bedoelingen met mij, maar ik heb geen idee wat ze van me willen. Ook de taal lijkt verre weg niet op degene die ik spreek. Ik denk dat het best eng is. Als ik eenmaal gewend ben en  door heb dat er niks verschrikkelijks gaat gebeuren zal ik gaan proberen om hun taal te leren. Dat is best moeilijk en zal moeizaam gaan. Ik kan wel associaties maken wanneer er wat gaat gebeuren, maar als zij mij helpen om mij te proberen te leren wat hun taal is en wat ze bedoelen en van mij verwachten zal dit veel sneller gaan en ook een stuk minder angstig zijn. Ik krijg meer vertrouwen in de mensen waar ik verblijf en zal mij ook geliefder voelen en het leuker hebben dan dat ik alleen maar op mezelf ben aangewezen en alleen met ze ontbijt, lunch en dineer.  Kun je je voorstellen wat ik hiermee wil zeggen? Het is niet om een oordeel te vellen, maar heel veel mensen zijn zich er niet bewust van dat een hond echt wel behoeftens heeft in interactie met de mensen en dan heb ik het niet alleen over knuffelen en een wandeling met telefoon in de handen. Het is zelfs bewezen dat - en dan hebben we het wel over positieve training uiteraard- honden meer interactie hebben met hun eigenaar (Rooney 2011) zij het gehoorzaamste zijn (Hibey 2004) en minder probleemgedrag vertonen (Blackwell 2008) dan honden die niet aan (positieve) training doen. 

Dus wat is de rol van training bij de meeste honden? Ik denk dat ze er gelukkiger van worden, de meeste dan. Het hoeft ook helemaal niet op een hondenschool met andere honden te zijn, maar het kan net zo goed in huis of in de achtertuin zijn met de simpelste oefeningen of spelletjes. Uitdaging in het leven draagt ook bij aan hoe je hond in het leven staat, hij moet zelf echt gaan nadenken over wat we bedoelen en van hem willen. Interactie waar hij steeds slimmer in gaat worden en dat is prachtig om te zien!

Gun het je hond en jezelf.

Waarom blaft jouw hond als hij een andere hond ziet? Het kunnen een aantal redenen hebben, maar de grootste die er vaak achter schuil gaat is angst. Je zou het niet zeggen als je soms ziet hoe honden agressief in de riem van hangen waarop de eigenaar soms stevig in de ankers moet om hem te houden. Vaak lijkt het erop alsof de hond de andere wil verscheuren, maar niks is wat het lijkt. Conflictvermijdend als honden zijn is dit niet iets wat ze van nature doen. Nee als dit gedrag de kop op steekt is er meestal al heel wat gebeurd.  Plus de leerervaring dat het werkt, want hoe dan ook gaat de andere hond weg. 

Vaak zijn slechte ervaringen de boosdoener geweest van de angst die gegroeid is en als je dan alleen maar kan vechten, omdat vluchten niet kan en bevriezen misschien wel niet handig is of je al een keer hebt moeten snappen of vechten en het heeft geholpen ga je dit vaker gebruiken. Het is een copingmechanisme net als wij die hebben. Ik ben een bevriezer of vluchter, maar mijn mannetje is een vechter. Zo hebben we allemaal onze eigen stijl om om te gaan met bepaalde situaties. Maar als iemand mij ergens naartoe dwingt wat ik eng vind (kan ook door een bepaalde richting in te lopen -bv. roedel vreemde honden-, zonder op je hond te letten het niet kunnen lezen van je hond, waarop je hond wel aarzelend volgt, want hij wil zijn steun -->jou <-- niet verliezen, heel onvelig gevoel geeft dit) en het enge komt dan op mij af dan ga ik wel vechten. Het is veel liever en beter om het op een andere manier te begeleiden, want ja hij moet ermee leren omgaan, maar nee niet door hem zonder pen te laten schrijven. Hij moet het leren dat het niet eng is. 

Dus als we het dan over uitvalgedrag hebben moet de hond weer leren omgaan met de enge prikkel ( vreemde honden, mensen, voorwerpen etc) en een gevoel van veiligheid hebben bij jou als begeleider zodat er meer vertrouwen kan komen naar de enge prikkel, want jij bent er om hem te helpen. 

Hoe doen we dit? Door een positieve associatie te gaan maken. Het kan zijn dat door de mate waarin je hond het eng vindt het oke is om het te zien, maar het kan ook totaal verdwijnen. Het heeft ermee te maken hoe gevoelig jouw hond is, hoe bang hij is en hoe goed jij traint en begeleid ( met proffesional erbij, in ieder geval in de beginfase). Zelf ben ik echt gigantisch bang voor spinnen. Als het een kleintje is zal ik er uit de buurt blijven, maar hoe groter hij wordt hoe harder ik ga gillen als ik er een zie. Mocht iemand nu 1000 euro bij een grote vogelspin leggen zal ik hem wel pakken, maar dan ook weer razendsnel weg zijn. Mijn angst wordt niet kleiner maar ook niet groter. Als ik dit 100 keer heb gedaan zal ik nog steeds wel bang zijn, maar als er geen enge dingen zijn gebeurd wel wat minder bang en misschien denk ik nu als ik een vogelspin zie YES weer 1000 euro! Maar ik zou het niet voor 1 euro doen. Het heeft er dus ook wel mee te maken wat ertegenover staat en met welke frequentie. Als ik één keer in de maand een vogelspin zou zien en 1000 euro krijgen zou mijn angst zeker niet verminderen, maar als ik het een maand lang elke dag zou krijgen met het zien van een vogelspin misschien weer wel. Doen we het na de maand een half jaar niet zal de eerste keer na het half jaar toch weer spannend zijn. Zoals je leest zijn er veel factoren van toepassing en doorzettingsvermogen nodig. Er bestaat helaas geen quick fix voor het aanpassen van gedrag en emoties. Bij honden niet, maar bij mensen ook niet en zij kunnen nog enigszins relativeren. Als jouw hond uitvalgedrag heeft bednk dan in iedergeval dat de kans heel erg groot is dat het uit angst voortkomt door slechte ervaringen of misschien wel geen ervaring (niet of weinig in aanraking gekomen met hetgeen in de socialisatieperiode) en bestempel het niet als agressief, maar ga er aan werken zo nodig met een proffesional erbij. Je kunt beter gelijk ermee beginnen dan het laten sluimeren waardoor ik de kans groot acht dat het erger wordt, want angst lost zich niet vanzelf op. Als het nog meevalt hoef je er minder geld aan uit te geven bij een trainer dan dat het er al een tijdje inzit waardoor je vast en zeker langer begeleiding nodig hebt. Denk je nu ik wil er meer over weten en mee aan de slag gaan kun je contact opnemen.

Liefs Nikita

Er zijn zoveel honden bang voor vuurwerk. Elk jaar kampen er veel honden en de eigenaren met stress in plaats van het vieren van het nieuwe jaar. En het ergste is dat het vaak alleen maar erger wordt. Daarom is het belangrijk om preventief te trainen. Dit betekend niet dat je een cd met vuurwerkgeluiden aan moet zetten. Er komt veel meer bij kijken en het veiligste is om iemand in te schakelen of te vragen om hierbij te helpen, omdat er best wat fout kan gaan. Helemaal als je een hond hebt die al wat sneller angstig is van nature.